به بهانه روز معلم
کمیل (رضوان‌الله علیه) عُرضه مملکت‌داری نداشت، حضرت امیر (علیه‌السّلام) وی را از سمتش عزل کرد؛ او فقط به درد فراگیری دعای کمیل می‌خورد.
حالا برخی معلم‌ها و اساتید هم فقط به درد آموزگاری و نظریه پردازی می‌خورند و قبای ریاست برازنده‌شان نیست.
چه اصراری است که به خصوص در دانشگاه‌ها همه سمت‌های اجرایی مدیریت و ریاست و معاونت و ... را اساتید معزّز اشغال کنند؟
حتی مدتی است که در دانشگاه‌ها کم‌کم کوچکترین و پائین‌ترین سمت‌های اجرایی (نظیر مدیریت و ریاست اداره‌های جزء) را هم از کارکنان باسابقه و باتجربه می‌گیرند و به اساتیدی می‌سپارند که بعضاً ظرفیت و شایستگی ریاست بر دیگران را ندارند.
چه کسی گفته هرکه عالم‌تر و معلم‌تر است، مدیرتر است؟
ثواب معلمی‌تان را با کباب ریاست دود ندهید.